' నేను' ను ' నేను'తో గమనించడమే స్వీయ గమనిక.

.ప్రతి వారిలో ' నేను ఉన్నాను' అనెడి ఒక ' నేను' ఉండడం అందరికి సహజమే.
 ' నేను' ఉన్నాననడం సహజ స్వానుభవమే కదా.         
ఈ స్వానుభవ ' నేను'ను 'నేను'తో గమనించడమే స్వీయ గమనిక.
 ఏ విశిష్ట లక్షణాలు ' నేను' కలిగి యున్నదో, ఆ విశిష్ట లక్షణాలతోనే 'తన'ను తాను జ్ఞప్తి గ ఉండడమే స్వీయ గమనిక. 
ఈ విధానంలో నిత్యకృత్య వ్యవహారాలు ఎంతమాత్రం ప్రతిబంధకం కానేరవు.
ఈ స్వీయ గమనిక విధానంలో ' నేను'ను అజ్ఞాన  అహంకారంగ చేయవలసిన అవసరం లేదని చెప్పుచున్నాను.
అందువలన ప్రత్యేకించి, 'నేను'ను నిశ్చలం చేయడం గాని, శుద్దిచేయడం గాని, అణచడం గాని, దూరం చేయడం గాని, తొలగించడం గాని, రహితం చేయడం గాని, నశింపచేయడం గాని అటువంటి ప్రసక్తి ఈ స్వీయ గమనికలో ఎత్తవలసిన అవసరం లేదనియే చెప్పదలచాను.
ఈ స్వీయ గమనికలో కేవలం ' నేను'ను స్మృతి జేయునట్టి నాకృప యగు బోధసూచనల వలననే పరిపూర్ణ, స్వానంద, మౌనం స్వతఃసిద్ధంగ, సహజమగునని మరల మరల చెప్పుతున్నాను. ఇచ్చట వాడ, తర్కాదుల ప్రసక్తి అప్రసక్తని మరల విన్నవించు కొంటున్నాను.
​అందరి దుఃఖనివృత్తి కై నా ఆవేదనలో కలిగిన 'స్వానుభవ జ్ఞప్తి' యే ఈ స్వానంద స్వీయ గమనిక విధానం.
​అందరికి సహజ స్వానందం స్వీయ గమనికలో జ్ఞప్తి చేయడమే నాకు స్వానందం.